Psychoterapia psychodynamiczna to metoda terapii wywodząca się z psychoanalizy. Zakłada ona, że człowiek oprócz świadomości posiada również nieświadomość. Zgodnie z założeniami tego nurtu psychoterapii procesy zachodzące w nieświadomości - pozostające poza kontrolą - determinują nasze zachowanie, relacje z ludźmi, poczucie komfortu i życiowej satysfakcji.

We wszystkich naszych zachowaniach, relacjach powtarzamy nieświadome, wyuczone w przeszłości schematy, na które nie mamy wpływu a które jednocześnie subiektywnie przysparzają psychicznego i fizycznego cierpienia. Według psychodynamicznego sposobu myślenia o psychice to właśnie w nieświadomości ukryte są przyczyny problemów pacjenta.

Praca z terapeutą polega na próbie dotarcia do nich, przepracowaniu ich, zrozumieniu co w konsekwencji prowadzi do wytworzenia trwałych zmian w codziennym funkcjonowaniu pacjenta, postrzeganiu siebie i otaczającego świata.

Proces terapii opiera się na regularnych spotkaniach pacjenta z terapeutą. Podstawowym narzędziem pracy jest rozmowa. Długość trwania procesu zależy od problemów zgłaszanych przez pacjenta, jego osobowości i może trwać od kilku miesięcy do kilku lat.

Zakres trudności zgłaszanych przez pacjenta może m. in. dotyczyć:

- subiektywnego poczucia braku satysfakcji,

- niskiego poczucia własnej wartości,

- samotności,

- trudności w relacjach z bliskimi,

- nadmiernego lęku,

- bezsenności,

- napięcia i niepokoju,

- złości,

- trudności natury seksualnej,

- obsesyjnych myśli i zachowań,

- zaburzeń nastroju,

A także w przypadku każdej swoistej dla pacjenta przyczyny dezorganizującej codzienne funkcjonowanie.

Czasem trudność, z jaką zgłasza się osoba nie wymaga długotrwałej terapii. Wtedy wskazana jest pomoc w formie kilku spotkań, których celem jest zidentyfikowanie problemu i poszukiwanie sposobów jego rozwiązania. Sesje takie odbywają się na zasadach poradnictwa psychologicznego.